Eindelijk een auto!

Jaren heb ik het zonder gedaan, maar ik zou nu niet zonder hem kunnen. Mijn eerste auto! Aangezien ik altijd in grote steden heb gewoond, heb ik lang geen auto nodig gehad. Ik deed alles lopend, op de fiets of met het openbaar vervoer. Maar ik heb onlangs een grote stap gemaakt, want ik ben gaan samenwonen met mijn vriendin en we hebben voor een huis gekozen in een dorp. De drukte van de stad begon ons steeds meer tegen te staan. We hebben een mooi huisje gevonden en wonen er heerlijk. Wat is het een verademing om meer ruimte te hebben en zelfs een tuin te hebben waar je met mooi weer in kan zitten! Bovendien zijn er steeds meer vrienden die ervoor kiezen de stad uit te gaan. Dus voor bezoekjes aan hen, maar ook het reizen naar mijn werk, was het toch wel het handigste een auto te hebben. Dus ging ik op zoek.

Betrouwbaarheid

Mijn ouders reden altijd in een Volvo, dus door hun goede ervaring besloot ik ook voor dat merk te gaan. Ik vind het belangrijk dat er bij de bouw van een auto de veiligheid voorop wordt gesteld. En daar staan zij bekend om. Ik wilde geen spiksplinternieuwe auto kopen, want dat vind ik veel te duur. Bovendien is het onnodig, omdat er genoeg aanbod is van kwalitatieve tweedehands auto’s. Ik kwam uit bij een aanbieder van de Volvo occasion die zich gespecialiseerd heeft in het merk. Dat gaf bij mij de doorslag om via hen mijn auto te kopen. Ook bieden ze een standaard garantie voor auto’s tot vijftien jaar oud. Daarnaast vind ik het voordelig dat ze naast het verkopen van auto’s ook onderhoud en service op dealerniveau bieden. Als je zo’n grote aankoop doet, is het wel fijn het idee te hebben dat je het bij een betrouwbare en ervaren club doet.

Dikke maten

En nu ben ik dus lekker aan het toeren met mijn Volvo! Mijn vriendin vind het erg grappig om te zien. Ze zegt dat ik net een gevangene lijk die na jaren vrij is gelaten. Ik heb me natuurlijk beslist geen gevangene gevoeld toen ik geen auto had, maar geniet wel enorm van de vrijheid die het geeft nu ik er wel een heb. Ik vind rijden ook gewoon heel leuk. En mijn familieleden zijn er blij mee, want ik kom ineens veel vaker bij ze op bezoek. Ik weet steeds wel een excuus te vinden om een ritje te maken. Laat ik gewoon heel eerlijk zijn: ik heb hem zelfs een naam gegeven. Hij heet Bert. Leuk detail daarbij om te vermelden, is natuurlijk dat mijn vriendin mij de koosnaam Ernie heeft gegeven. En we weten het allemaal: Ernie en Bert zijn dikke vrienden!